30 mei 2019

Even wat maanden inhalen deel 1

Tsja, is al weer een behoorlijk tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven en ik heb nogal wat gedaan in die tijd. Deze blog zal daarom wat langer zijn dan normaal.
Ik heb ook wel een excuus dat het een paar maanden is geweest sinds mijn laatste blog. Iedereen hier in Noorwegen weet namelijk wel wat ik heb gedaan, omdat ik elke dag met die mensen praat. En omdat het zo normaal is dat ik hier woon vergeet ik een beetje dat er 1000 km hier vandaan nog een hele boel mensen zijn die ik niet elke dag spreek. Het voelt dus een alsof ik iedereen al over al mijn avonturen heb verteld, maar dat is dus niet geval. Maar ik zal jullie allemaal bij deze even op de hoogte brengen :).

Laten we maar beginnen bij het begin. Ik sloot mijn laatste blog af met dat ik bijna een weekendje zou gaan skiën en dat ik naar de mid-year orientation zou gaan. Weekend skiën spreekt redelijk voor zich. We waren met een vrij grote groep, omdat het werd georganiseerd door het werk van Lars en alle werknemers namen ook hun gezinnen mee. Het weer werkte voor de eerste keer dit jaar een keer mee en we hadden het hele weekend lang een strak blauwe lucht.

In Bergen

De mid-year orientation heeft misschien wat meer uitleg nodig. Er zijn dit jaar zo'n 30 uitwisselingsstudenten met YFU in Noorwegen. Die hebben allemaal zo hun eigen problemen, dus YFU brengt ons een paar keer in het jaar bij elkaar om het over die problemen te hebben en om elkaar gewoon weer een keer te zien. Noorwegen is een vrij groot land dus het is lastig om elkaar in het weekend te bezoeken. De orientation was dit jaar in Bergen. Dat was leuk, want dan kon ik daar ook weer een keer naartoe. We sliepen in één of andere verlaten school in de middle of nowhere. Op zo'n orientation word je ingedeeld in groepen en ga je eigenlijk het hele weekend in een kringetje zitten om over cultuurverschillen en je problemen te praten. Daar waren de meeste van ons ondertussen wel klaar mee (het is namelijk exact hetzelfde elke keer), maarja het moest. Ik heb zelf geen grote problemen gehad dit jaar en de cultuurverschillen tussen Noorwegen en Nederland zijn opzich wel te overbruggen dus het ging mij vooral om iedereen weer een keer zien.

Na het kamp gingen sommigen direct naar het vliegveld, maar ik bleef met een man of 10 nog in Bergen om een beetje de toerist uit te hangen. Bergen ligt aan de zee en is omringt door bergen (grote heuvels, niet de stad. Verwarrende naam heeft die stad :) ) Dat geeft een mooi uitzicht, maar betekent ook dat het er bijna elke dag regent. Bizar genoeg hadden we weer geluk met het weer en was het weer een strak blauwe lucht. Na een tijdje door Bergen rond gelopen te hebben was het toch echt weer tijd om naar huis te gaan en me klaar te maken voor een wel heel bijzondere vakantie.

Spitsbergen

Spitsbergen is een archipel die nog eens bijna 600 km noordelijker ligt dan het noordelijkste puntje van het vasteland van Noorwegen. Dit was de vakantie waar ik al een heel paar maanden naar uit zat te kijken. Er gewoon een paar keer per dag een directe vlucht vanuit Oslo naar longyearbyen (de hoofdstad van Spitsbergen). Longyearbyen is de noordelijkste stad ter wereld (78 graden noorderbreedte) met meer dan duizend inwoners, op het hele eiland wonen zo'n 3 500 mensen en het is 1,5 keer groter dan Nederland. Dit klinkt nu een beetje als een blog voor 3 op reis, maar ik probeer een beetje een beeld te schetsen hoe klein je je daar voelt. Ik kan nu dus ook zeggen dat ik op dat moment 1 van de ongeveer 4 500 meest noordelijkste mensen op aarde was. Dat is best vet.

Je zou denken dat, omdat het zover weg is, longyearbyen een ontzettend gat is, maar dat valt heel erg mee. Er was razendsnelle 4g service, hotels, de noordelijkste universiteit, een school, restaurants en zelfs een (de noordelijkste) brouwerij. Dat noordelijkste betekent niet zo heel veel in longyearbyen, je kan namelijk naar elk willekeurig gebouw wijzen en de kans is vrij groot dat het de noordelijkste iets is. 


Het is natuurlijk niet zo'n groot vliegveld, dus je moet over de landingsbaan naar de gate lopen. Je moet dus vanuit de warmte van het vliegtuig naar buiten. Dat is normaal niet zo'n probleem, maar Longyearbyen is ook niet echt een normale plek. De dagen dat wij er waren, waren de koudste dagen in 8 jaar. Gevoelstemperatuur was -38. Dan moet je dus vanuit een vet warm vliegtuig die kou instappen, een verschil in temperatuur van zo'n 60 graden. Nou dat was dus best wel even een beetje koud. Vanaf het vliegveld reed er een bus naar de stad toe en vanaf daar konden we op zoek naar onze airbnb. De dag daarna hebben we een van de coolste dingen die ik ooit heb gedaan, gedaan. We zijn op sneeuwscooters naar een ander stadje, Barentsburg, (jep, vernoemd naar Willem Barentz, hij heeft Spitsbergen ontdekt) gereden. Dat was een toch van zo'n 240 km. Voor we konden gaan rijden hebben we nog een veiligheidsbriefing gehad en een heel dik pak aangekregen. We begonnen de toch vrij rustig aan, omdat we nog in de stad reden. Maar uiteindelijk sla je ergens rechtsaf en dan is alles om je heen wit. Ik zou graag zeggen dat het heel zen is om door dat landschap heen te rijden, maar zo'n sneeuwscooter besturen in nog best tricky en je moet je aandacht er behoorlijk bijhouden. Je moet het gas ook niet te hard indrukken, dat ding gaat namelijk als de brandweer. Het snelste wat ik ben gegaan is 80 km per uur, maar de snelheidsmeter ging tot 140 km per uur en ik twijfel er niet aan dat ie daar behoorlijk dicht in de buurt van kan komen. Uiteraard heb ik geprobeerd om daarbij in de buurt te komen, maar we moesten vrij dicht bij achter elkaar blijven rijden, dus je kon het gas niet helemaal opentrekken. De truc was dus om het gas was los te laten en wat afstand te creëren tot de persoon voor je en dan daar vol gas naartoe te rijden. Het is moeilijk te beschrijven wat een vet gevoel dat geeft.
Barentszburg is een Russisch mijnstadje, met zo'n 500 inwoners. Longyearbyen was ook een mijnstad, maar de meeste mijnen daar zijn gesloten. In Barentsburg werken er wel degelijk nog mensen in de mijn. De meeste mijnwerkers komen trouwens uit Oekraïne. We kregen een korte rondleiding en de gids vertelde dat, hoewel het een Russisch stadje is, ze de Noorse wetten volgen. Dat betekent dus ook de alcohol wetten. In Noorwegen mag je vanaf je 18e tot 22% alcohol kopen en vanaf je 20e boven de 22%. Daar had ik zo mijn twijfels bij en zeker nadat ze vertelde dat de populairste cocktail de 78 cocktail is. Dat is een cocktail met het alcohol percentage van de breedtegraad waar Barentszburg op ligt. Die breedtegraad is 78.
Na een Russische lunch stapte we weer op en gingen we op weg naar huis. Het was ondertussen al weer donker (die dag was de eerste dag in 4 maanden dat de zon boven de bergen uitkwam) dus we zagen niet zo heel veel meer. Dat zicht verslechterde nog is omdat we midden in een sneeuwstorm terecht kwamen. Het was vrij moeilijk om de persoon voor je nog te zien dus dat was wel even interessant.
Om dat beeld even te illustreren. Je moet de dus even indenken dat je in -38 op een eiland, 1,5 keer zo groot als Nederland, in de Noordelijke IJszee, met de dichtstbijzijnde nederzetting 100 km verderop, een populatie ijsberen, geen eten, geen vuur en alles om je heen is zwart met witte sneeuwvlokken die horizontaal voorbij schieten zit. En dan zie je dus niemand meer voor of achter je.  Nou, is gelukkig allemaal goed gekomen en na een vrij lange dag zijn we lekker ons bed in gekropen.
De volgende dag hebben we een tocht gemaakt met een hondenslee. De tocht zelf was niet zo bijzonder. Het was erg koud en de sneeuw was heel dik, dus de honden werden heel snel moe en konden ook niet zo hard rennen. Het werken met de honden was het leukst. Voordat we vertrokken konden we eerst een half uurtje tussen de 150 honden hokken doorlopen. Die honden waren heel er druk en sprongen constant tegen te op, omdat de zo veel zin hadden om te gaan rennen. Ze waren heel erg schattig. We moesten ook zelf de honden optuigen voor onze slee en het was nog best een uitdaging om die drukke honden lang genoeg stil te laten staan om ze vast te kunnen binden.
De laatste dag zijn we naar een museum geweest over de ontdekkingsreizigers die naar Spitsbergen toe kwamen en de rest van de geschiedenis van longyearbyen en naar een kunst tentoonstelling. Die kunst tentoonstelling was, je raad het nooit, de noordelijkste ter wereld.
Daarna hebben we onze tas gepakt en zijn we weer terug naar Oslo gegaan.
Ik zal zo snel mogelijk weer een nieuwe blog posten, heb tenslotte nog behoorlijk wat in te halen.
Ha det.

Voordat we ze voor de slee moesten spannen hadden we een half uur om gewoon met de honden te spelen
Zo'n waarschuwingsbord zie je niet elke dag
Best vet uitzicht
Uitzicht vanuit onze airbnb


Blijft vet :)

Foto voor Merel 
Na bijna 100 km op de sneeuwscooter bij het mijnstadje Barentzburg


Bij aankomst 
Probeer een beetje een beeld te schetsen van hoe klein je je hier voelt

Een paar van de andere uitwisselingsstudenten boven Bergen. Van links naar rechts: Yitong (China), Anna (Oostenrijk), Kolter (VS), hopelijk herkennen jullie die jongen nog, Martina (Italië), Kim (Nederland), Helery (Estland), Lang (China)

Daglicht is daar tenslotte behoorlijk schaars in februari







Sneeuwfort bouwen om met iedereen een sneeuwballengevecht te houden.

18 januari 2019

Halverwege

Tsja, ik mag het natuurlijk al lang niet meer zeggen, maar ik ga het toch doen. Gelukkig nieuwjaar! Hopelijk heeft iedereen genoten en heeft iedereen z'n vingers nog. Ik ben nu halverwege mijn jaar in Noorwegen en ik moet zeggen dat de tijd heel snel is gegaan. Het voelt nu natuurlijk ook heel normaal om hier te wonen en als je eenmaal in dat ritme komt voelt het alsof alles veel sneller gaat. Het is een beetje een glas halfvol/halfleeg situatie, dus ik probeer het te zien als: ik heb nog vijf en een halve maand en probeer de maar weg te laten.

Mijn kerstvakantie was behoorlijk druk. De dag nadat we vrij kregen zijn we in de auto gestapt en hebben 6 uur in de auto gezeten naar de opa en oma in Flekkefjord om daar met de hele familie kerst te vieren. Kerst is hier iets belangrijker dan in Nederland. Er hangen dan ook iets meer tradities om heen. De 23e kijken 3 miljoen Noren naar kvelden før kvelden (de avond voor de avond) en in een land met 5 miljoen mensen is dat behoorlijk wat. Kvelden før Kvelden is een programma met een aantal Bekende Noren die met z'n allen uitkijken naar kerst. De 23e heet dan ook kleine kerstavond. Dit is ook de avond waarop de kerstboom wordt versierd.

De 24e gaan de Noren massaal naar de kerk toe. Er zijn niet zo heel veel mensen meer gelovig, maar 80% is nog steeds aangesloten bij de kerk. Ik ben zelf totaal niet gelovig en dit was dan ook mijn eerste keer ooit bij een kerkdienst. Het ging vooral om de vluchtelingenstroom, mensen helpen en veel liedjes zingen. Dat denk ik tenminste, want ze hebben nogal een dialect in Flekkefjord, en ik moet zeggen dat ik het de helft van de tijd niet versta :). Het belangrijkste van de 24e is natuurlijk het kerstdiner en de cadeautjes. In Noorwegen heb je eigenlijk maar 2 opties voor het kerstdiner. Ribbe of Pinnekjøtt. Het zijn allebei vrij simpele gerechten en ze worden gegeten om de tijd voor de olie te herinneren. Toen was Noorwegen nogal arm en hadden ze geen luxueuze gerechten. Ribbe is een vet stuk vlees van de ribben van een varken. Pinnekjøtt (letterlijk: stokjesvlees) is vlees van een lam dat 8 weken is gedroogd en gepekeld. Wij hadden Ribbe, met aardappels, jus, groentes etc. Deze twee gerechten kan je eigenlijk alleen maar eten tijdens kerst.

Vlak voor het eten hebben we nog een sketch uit 1963. Het is een Engelse sketch die Dinner for one heet. Dit wordt ook elke kerstavond gekeken.

Nou, na het eten is het dan tijd voor de cadeautjes. Ik heb wat warme kleren gekregen voor de trip naar Spitsbergen, snoep, van Harald kreeg ik koriander en boter. En voor de mensen die dat niet weten, dat zijn de twee dingen die ik eigenlijk het meeste haat in deze wereld.

Op de 25e en 26e gebeurt er niet zo veel. Beetje biljarten, kerstfilms kijken en vooral heel veel eten. We zijn toen weer terug gereden naar Jessheim om ons klaar te maken voor de volgende trip. De 30e ben ik met 5 vrienden naar Dublin gevlogen om daar nieuwjaar te vieren. Absoluut een aanrader om daar een keer naartoe te gaan. Het was wel fijn om weer een keer veilig met vreemdelingen te praten. Een gesprek aangaan met iemand die je niet kent is namelijk absoluut niet de bedoeling in Noorwegen, dus een vriendelijk woordje met iedereen in Dublin was wel even fijn. Enige minpuntje was dat het nogal een katholiek land is, dus het hele nachtleven was om half 3 wel klaar. En dan blijven ze met nieuwjaar nog langer open ook.

Eenmaal weer thuis begon het normale leventje weer. Binnenkort komen er wel weer wat leuke dingen aan. Volgend weekend gaan we een weekend naar een hutje om te skiën. Het weekend daarna naar bergen voor de mid year Orientation met alle uitwisselingsstudenten. Dan is het alweer bijna vakantie en dan gaan we naar Spitsbergen :). Sneeuwscooter rijden is al geboekt.

Ik ga geen beloftes doen wanneer de volgende blog komt, want daar hou ik me toch niet aan. Tot de volgende keer!

Ha det
















26 november 2018

Beter laat dan nooit

Nou nou, weer een blog post. Dat heeft wel iets te lang geduurd. Beter laat dan nooit zeggen we dan maar. Ik ben hier nu ruim 3 maanden en zit al aardig in een ritme. De nieuwigheid is er een beetje van af en het voelt erg normaal om hier nu te wonen. Noors begint ook normaal te voelen, ik moet toegeven dat ik nog niet zo geweldig ben in Noors spreken, maar ik kan in principe alles lezen en verstaan. Helaas hebben ze hier in Noorwegen nogal wat dialecten, dus 25 km verderop wordt het verstaan al een stuk lastiger en zelfs sommige leraren hebben zo'n accent dat mijn klas ze soms zelfs niet verstaat.

Verder is de school hier niet erg moeilijk. Ze doen hier heel veel mondelinge toetsen, dus als je een beetje goed bent in over dingen praten waar je eigenlijk niet zo heel veel over weet kom je daar wel doorheen. Zeker als die mondelinge overhoring in Geschiedenis is, het is namelijk het 2e jaar dat de kinderen hier geschiedenis hebben en voor mij is het het 7e jaar. Dat is dus niet helemaal eerlijk, maar mij hoor je niet klagen. Noors is daarentegen een stuk lastiger. Net als in Nederland gaat het in de les over gedichten en andere vormen van literatuur van een paar honderd jaar geleden. Voor de mensen die zich nog kunnen herinneren hoe vaag de literatuur lessen in het Nederlands waren, het is dat maar dat in een taal die pas sinds 3 maanden aan het leren bent.

Genoeg over school en door naar iets leukere dingen, namelijk de winter. Terwijl ik dit schrijf is het buiten -10, dus die winter is al aardig aanwezig. Dit is vrij extreem en het gaat de komende dagen een stuk warmer worden, maar toch. Deze kou betekent ook dat de sneeuwkanonnen aankunnen, dus het skiseizoen komt dichter en dichter bij. Er staat voor in maart al een trip gepland naar het grootste skigebied in Noorwegen. Verder doet mijn gastgezin niet zo heel veel aan de luie variant van wintersport, dus zij kijken er vooral naar uit om te gaan langlaufen. En ook vooral om mij voor het eerst te zien langlaufen, dat schijnt namelijk nog best lastig te zijn.

Over trips gesproken: er staat een vrij gave op de planning voor in februari. Dan gaan we namelijk naar longyearbyen op Spitsbergen. Dat is het meest noordelijke dorp ter wereld op 78 graden noorderbreedte. Dat is een dorp waar je zonder geweer niet uit mag omdat je dan door ijsberen aangevallen kan worden, dus dat gaat wel interessant worden.

De laatste paar weken ben ik een paar keer naar Oslo geweest om wat uitwisselingsstudenten van over de hele wereld te ontmoeten. Er waren mensen uit: Duitsland, Italië, Tsjechië, Amerika, Mexico, Nieuw-Zeeland, Estland en zelfs China. Een groepje dat er minder Noors dan wij uitzag ga je niet snel vinden. We waren blijkbaar zo anders dat de normaal extreem gesloten Noren ons vroegen waar we vandaan kwamen. En in een land waar ze het niet oké vinden om iemand die in een supermarkt werkt te vragen waar iets staat is een gesprek beginnen met een groep vreemdelingen een hele prestatie.

Nou dat was het dan voor deze post, ik zal proberen om de volgende wat sneller te maken dan deze :)

12 september 2018

Een maand in Noorwegen

Oke oke, ik ben hier nu dus al een maand en het werd dus wel weer is tijd voor een nieuwe post. Het is moeilijk te beseffen dat het al meer dan een maand geleden is dat ik hier naartoe ben gevlogen, het voelt namelijk als 2 weken. Ik begin ondertussen al aardig in een schoolritme te komen en ik heb zelfs m'n eerste cijfers al binnen. 1 van die cijfers was voor in een groep een filmpje maken in het Noors. Geen idee wat ik allemaal heb gezegd, maar het was blijkbaar prima, want het eindresultaat was een 5 waard. Dat klinkt niet veel maar de cijfers gaan hier maar tot 6.
Het andere cijfer was een echte toets bij wiskunde, de wiskunde die ik hier heb is ongeveer vergelijkbaar met wiskunde a uit de 5e, maar dan iets makkelijker. Voor degene die nog nooit een wiskunde a toets hebben gezien, die bestaan voornamelijk uit verhaaltjes dus de 4- die ik daar voor kreeg was best prima.
De scholen hier zijn toch verrassend anders dan die in Nederland. Grootste verschil is waarschijnlijk de woensdag. Wat ze hier (op mijn school in ieder geval) doen is een fagdag. Dat wil zeggen dat je van 08.40 tot ongeveer 13.00 één vak doet. Meestal is dat dan een toets of een groter project dan in normale lessen. De wiskunde toets en het Noorse filmpje waren bijvoorbeeld bij zo'n fagdag.
Een ander verschil is dat bijna alle lessen hier een blokuur zijn, en dus 1,5 uur duren. Dat kan best vermoeiend worden, zeker als je de helft niet verstaat.
Noors gaat trouwens al een stuk beter, maar als je net klaar bent met 1 zin vertalen zijn ze al een paar zinnen verderop, dus een heel gesprek of verhaal volgen is lastiger. Lezen gaat daarentegen prima, in de Noorse les zijn we nu bezig met literatuur en de rest van de klas moet een verhaal lezen dat zij nauwelijks begrijpen, dus op zo'n moment zit ik een donald duck te lezen :).
Sociale leven gaat ook prima. De meeste Noren zijn nog steeds nogal gesloten, maar dat komt over een tijdje wel goed. Ik ben 2 weken geleden met een paar mensen uit m'n klas naar een Noorse film gegaan. Dit was een film over een aardbeving die heel Oslo in puin legt. Zulke rampenfilms zijn meestal niet fantastisch en dit was geen uitzondering, maar ik kon het verstaan en daar was ik al lang blij mee.
Weekenden gaan over het algemeen behoorlijk hetzelfde. Vrijdag doodmoe uit school komen en opladen, zaterdag iets doen met vrienden en zondag op pad. Omdat Noorwegen een stukje groter is dan Nederland is het lastig om in een gewoon weekend op pad te gaan naar andere steden. Als je naar Bergen wil bijvoorbeeld, moet je zo'n 8 uur in de trein zitten. Die tripjes moeten we dus in de vakanties of in een lang weekend doen. Op zondagen blijf je dus meestal een beetje in de buurt. 2 weken geleden zijn we bijvoorbeeld naar 1 van de hoogste punten in de omgeving gewandeld. De bergen zijn hier niet enorm, maar toch zeker een behoorlijk stuk hoger dan ik gewend ben in onze mooie polder.
Afgelopen zondag ben ik op met Kim en haar gastgezin voor het eerst op een Harrytur gegaan. Tur is reis en Harry is een beetje een kleinerende term voor de middenklasse. Bij een harrytur gaan Noren naar zweden toe om daar hun hele auto vol te laden met boodschappen, omdat het goedkoper is. Er zijn speciaal winkelcentra gebouwd voor de Noren in het westen van Zweden. Er komen ook bijna alleen maar Noren in die winkels, er is verder namelijk niet zoveel in het westen van Zweden.
Het is wel begrijpelijk dat ze hier naar Zweden gaan, de prijzen zijn namelijk redelijk bizar. Één keer naar de kapper kost zo'n 400 kronen (ongeveer 40 euro) en het goedkoopste biertje op de menukaart is zo'n 7,50 euro.
Dit weekend ga ik voor het eerst de rest van de familie ontmoeten, we gaan namelijk Harald zijn verjaardag vieren. Niet dat ie ook echt jarig is, hij is een jaar in Uruguay geweest, dus ze moeten een verjaardag inhalen :).
Over 3 weken is het herfstvakantie dus dan ga ik waarschijnlijk wat meer van Noorwegen ontdekken. Dan zal ik wel weer een blog plaatsen denk ik, tot dan!


Bovenop de skischans in Oslo

Platteland in de buurt van ons huis(10 min verder zit je in de bergen)

Bovenop een van de hoogste punten in de directe omgeving


Maatje iets te groot op de Harrytur























20 augustus 2018

De eerste week

Hei hei, en welkom bij mijn eerste poging voor een blog. De bedoeling van deze site is dat ik elke 3 weken/elke maand een blog post over mijn ervaringen in Noorwegen. We moeten nog zien of ik dat ook echt vol ga houden, maar ik zal een poging doen.

Op 9 augustus ben ik, samen met 2 anderen (Kim en Danae), van Amsterdam naar Oslo gevlogen voor een jaar uitwisseling in Noorwegen. Direct uit het vliegtuig hebben we eerst 3 kwartier bij de verkeerde bagageband op een snowboard staan wachten, maar daarna konden we toch echt door de douane en waren we officieel in Noorwegen. We waren één van de latere vluchten dus er zat al een zooitje nerveuze uitwisselingsstudenten te wachten.
Nadat we nog een uurtje op de 2 laatste Italianen hadden gewacht konden we in de bus stappen en vertrekken naar een soort kostschool in Hønefoss, voor het post arrival orientation. Op het vliegveld ontmoette ik ook voor het eerst mijn gastbroer Harald. Hij komt net terug van een jaar in Uruguay en is, net als ik, 18 jaar. Het is een hele aardige gozer en we kunnen goed met elkaar overweg.
Eenmaal in Hønefoss aangekomen werd ik meteen geïntroduceerd met de grootste cultuurschok tot nu toe en dat is middag en kveldsmat. Middag betekent diner en wordt om een uurtje of 4 gegeten. Daarna heb je rond half 8 kveldsmat (avondeten). Dit is na frokost en lunsj dus de 4e maaltijd van de dag.
In Hønefoss werden we in groepen verdeeld om behoorlijk wat verwachtingen, doelen en reflectie opdrachten te houden. Duurde af en toe een beetje lang, maar het was leuk om Harald en alle andere studenten van over de hele wereld te leren kennen. De tweede avond hadden we een international evening waar iedereen iets over zijn eigen land moest vertellen. Wij hebben ze onze fietsen, Sinterklaas en onze fantastische keuken laten zien (frikandellen, kapsalons, hagelslag) en natuurlijk stroopwafels laten proeven.
De laatste dag daar was dan de dag dat ik mijn gastgezin voor het eerst zou ontmoeten. Zij hadden eerst ook een oriëntatie in de ene kamer en wij werden met z'n allen in de kamer ernaast gezet. Toen de oriëntatie klaar was werden de deuren open gedaan en zagen we elkaar voor het eerst in het echt. We hebben lunch gegeten en stapten daarna in de auto naar Jessheim.
Het was nog een paar dagen vakantie en die werden voornamelijk besteed aan elkaar leren kennen en leuke dingen doen. Ik ben een keer met Harald en Helena (gastzus) naar Oslo gegaan. Het is wel fijn om een gastbroer van mijn leeftijd te hebben. Ik heb al een paar avonden met hem en zijn vrienden poker, volleybal gespeeld of gewoon gepraat.
In de vakantie hebben we ook een geprobeerd om een betere school te regelen. Het zag er namelijk naar uit dat ik naar een school 50 minuten (met de bus) verderop moest, maar gelukkig kan ik gewoon in Jessheim naar school. Daar heb ik afgelopen vrijdag m'n eerste dag gehad. Ik zit in het één na laatste jaar en kan dus helaas niet officieel mee doen aan de russefeiring (zoek maar op als je het niet kent, het is redelijk bizar). Harald zit wel in het laatste jaar dus wie weet pik er toch nog wat van mee. Verder is het een leuke klas met mensen die een stuk meer open en vriendelijk naar een buitenlander zijn dan wat ik op het kamp te horen heb gekregen. De leraren lijken, ook al versta ik er niks van, ook wel oké.
Het verstaan is wel verreweg het lastigste aan het Noors. Ze spreken namelijk in eigenlijk elk woorden 5 letters uit die er niet staan en 5 letters die er wel staan vergeten ze maar even. Dat gaat de komende weken hopelijk makkelijker worden, want niet weten wat mensen zeggen kan best irritant worden ;). Zekers als je daarna wat Noors probeert te spreken en diezelfde mensen je dan een kwartier uitlachen vanwege een minimaal verschil in de uitspraak van de letter y. Verder is het heel leuk :).

Nou hier zal ik mijn eerste blog afsluiten, geen idee wanneer de volgend is. Misschien snel als er iets interessants gebeurd of misschien over een paar weken.

Hadet bra

ps: foto's komen zodra ik niet vergeet die te maken