26 november 2018

Beter laat dan nooit

Nou nou, weer een blog post. Dat heeft wel iets te lang geduurd. Beter laat dan nooit zeggen we dan maar. Ik ben hier nu ruim 3 maanden en zit al aardig in een ritme. De nieuwigheid is er een beetje van af en het voelt erg normaal om hier nu te wonen. Noors begint ook normaal te voelen, ik moet toegeven dat ik nog niet zo geweldig ben in Noors spreken, maar ik kan in principe alles lezen en verstaan. Helaas hebben ze hier in Noorwegen nogal wat dialecten, dus 25 km verderop wordt het verstaan al een stuk lastiger en zelfs sommige leraren hebben zo'n accent dat mijn klas ze soms zelfs niet verstaat.

Verder is de school hier niet erg moeilijk. Ze doen hier heel veel mondelinge toetsen, dus als je een beetje goed bent in over dingen praten waar je eigenlijk niet zo heel veel over weet kom je daar wel doorheen. Zeker als die mondelinge overhoring in Geschiedenis is, het is namelijk het 2e jaar dat de kinderen hier geschiedenis hebben en voor mij is het het 7e jaar. Dat is dus niet helemaal eerlijk, maar mij hoor je niet klagen. Noors is daarentegen een stuk lastiger. Net als in Nederland gaat het in de les over gedichten en andere vormen van literatuur van een paar honderd jaar geleden. Voor de mensen die zich nog kunnen herinneren hoe vaag de literatuur lessen in het Nederlands waren, het is dat maar dat in een taal die pas sinds 3 maanden aan het leren bent.

Genoeg over school en door naar iets leukere dingen, namelijk de winter. Terwijl ik dit schrijf is het buiten -10, dus die winter is al aardig aanwezig. Dit is vrij extreem en het gaat de komende dagen een stuk warmer worden, maar toch. Deze kou betekent ook dat de sneeuwkanonnen aankunnen, dus het skiseizoen komt dichter en dichter bij. Er staat voor in maart al een trip gepland naar het grootste skigebied in Noorwegen. Verder doet mijn gastgezin niet zo heel veel aan de luie variant van wintersport, dus zij kijken er vooral naar uit om te gaan langlaufen. En ook vooral om mij voor het eerst te zien langlaufen, dat schijnt namelijk nog best lastig te zijn.

Over trips gesproken: er staat een vrij gave op de planning voor in februari. Dan gaan we namelijk naar longyearbyen op Spitsbergen. Dat is het meest noordelijke dorp ter wereld op 78 graden noorderbreedte. Dat is een dorp waar je zonder geweer niet uit mag omdat je dan door ijsberen aangevallen kan worden, dus dat gaat wel interessant worden.

De laatste paar weken ben ik een paar keer naar Oslo geweest om wat uitwisselingsstudenten van over de hele wereld te ontmoeten. Er waren mensen uit: Duitsland, Italië, Tsjechië, Amerika, Mexico, Nieuw-Zeeland, Estland en zelfs China. Een groepje dat er minder Noors dan wij uitzag ga je niet snel vinden. We waren blijkbaar zo anders dat de normaal extreem gesloten Noren ons vroegen waar we vandaan kwamen. En in een land waar ze het niet oké vinden om iemand die in een supermarkt werkt te vragen waar iets staat is een gesprek beginnen met een groep vreemdelingen een hele prestatie.

Nou dat was het dan voor deze post, ik zal proberen om de volgende wat sneller te maken dan deze :)

12 september 2018

Een maand in Noorwegen

Oke oke, ik ben hier nu dus al een maand en het werd dus wel weer is tijd voor een nieuwe post. Het is moeilijk te beseffen dat het al meer dan een maand geleden is dat ik hier naartoe ben gevlogen, het voelt namelijk als 2 weken. Ik begin ondertussen al aardig in een schoolritme te komen en ik heb zelfs m'n eerste cijfers al binnen. 1 van die cijfers was voor in een groep een filmpje maken in het Noors. Geen idee wat ik allemaal heb gezegd, maar het was blijkbaar prima, want het eindresultaat was een 5 waard. Dat klinkt niet veel maar de cijfers gaan hier maar tot 6.
Het andere cijfer was een echte toets bij wiskunde, de wiskunde die ik hier heb is ongeveer vergelijkbaar met wiskunde a uit de 5e, maar dan iets makkelijker. Voor degene die nog nooit een wiskunde a toets hebben gezien, die bestaan voornamelijk uit verhaaltjes dus de 4- die ik daar voor kreeg was best prima.
De scholen hier zijn toch verrassend anders dan die in Nederland. Grootste verschil is waarschijnlijk de woensdag. Wat ze hier (op mijn school in ieder geval) doen is een fagdag. Dat wil zeggen dat je van 08.40 tot ongeveer 13.00 één vak doet. Meestal is dat dan een toets of een groter project dan in normale lessen. De wiskunde toets en het Noorse filmpje waren bijvoorbeeld bij zo'n fagdag.
Een ander verschil is dat bijna alle lessen hier een blokuur zijn, en dus 1,5 uur duren. Dat kan best vermoeiend worden, zeker als je de helft niet verstaat.
Noors gaat trouwens al een stuk beter, maar als je net klaar bent met 1 zin vertalen zijn ze al een paar zinnen verderop, dus een heel gesprek of verhaal volgen is lastiger. Lezen gaat daarentegen prima, in de Noorse les zijn we nu bezig met literatuur en de rest van de klas moet een verhaal lezen dat zij nauwelijks begrijpen, dus op zo'n moment zit ik een donald duck te lezen :).
Sociale leven gaat ook prima. De meeste Noren zijn nog steeds nogal gesloten, maar dat komt over een tijdje wel goed. Ik ben 2 weken geleden met een paar mensen uit m'n klas naar een Noorse film gegaan. Dit was een film over een aardbeving die heel Oslo in puin legt. Zulke rampenfilms zijn meestal niet fantastisch en dit was geen uitzondering, maar ik kon het verstaan en daar was ik al lang blij mee.
Weekenden gaan over het algemeen behoorlijk hetzelfde. Vrijdag doodmoe uit school komen en opladen, zaterdag iets doen met vrienden en zondag op pad. Omdat Noorwegen een stukje groter is dan Nederland is het lastig om in een gewoon weekend op pad te gaan naar andere steden. Als je naar Bergen wil bijvoorbeeld, moet je zo'n 8 uur in de trein zitten. Die tripjes moeten we dus in de vakanties of in een lang weekend doen. Op zondagen blijf je dus meestal een beetje in de buurt. 2 weken geleden zijn we bijvoorbeeld naar 1 van de hoogste punten in de omgeving gewandeld. De bergen zijn hier niet enorm, maar toch zeker een behoorlijk stuk hoger dan ik gewend ben in onze mooie polder.
Afgelopen zondag ben ik op met Kim en haar gastgezin voor het eerst op een Harrytur gegaan. Tur is reis en Harry is een beetje een kleinerende term voor de middenklasse. Bij een harrytur gaan Noren naar zweden toe om daar hun hele auto vol te laden met boodschappen, omdat het goedkoper is. Er zijn speciaal winkelcentra gebouwd voor de Noren in het westen van Zweden. Er komen ook bijna alleen maar Noren in die winkels, er is verder namelijk niet zoveel in het westen van Zweden.
Het is wel begrijpelijk dat ze hier naar Zweden gaan, de prijzen zijn namelijk redelijk bizar. Één keer naar de kapper kost zo'n 400 kronen (ongeveer 40 euro) en het goedkoopste biertje op de menukaart is zo'n 7,50 euro.
Dit weekend ga ik voor het eerst de rest van de familie ontmoeten, we gaan namelijk Harald zijn verjaardag vieren. Niet dat ie ook echt jarig is, hij is een jaar in Uruguay geweest, dus ze moeten een verjaardag inhalen :).
Over 3 weken is het herfstvakantie dus dan ga ik waarschijnlijk wat meer van Noorwegen ontdekken. Dan zal ik wel weer een blog plaatsen denk ik, tot dan!


Bovenop de skischans in Oslo

Platteland in de buurt van ons huis(10 min verder zit je in de bergen)

Bovenop een van de hoogste punten in de directe omgeving


Maatje iets te groot op de Harrytur























20 augustus 2018

De eerste week

Hei hei, en welkom bij mijn eerste poging voor een blog. De bedoeling van deze site is dat ik elke 3 weken/elke maand een blog post over mijn ervaringen in Noorwegen. We moeten nog zien of ik dat ook echt vol ga houden, maar ik zal een poging doen.

Op 9 augustus ben ik, samen met 2 anderen (Kim en Danae), van Amsterdam naar Oslo gevlogen voor een jaar uitwisseling in Noorwegen. Direct uit het vliegtuig hebben we eerst 3 kwartier bij de verkeerde bagageband op een snowboard staan wachten, maar daarna konden we toch echt door de douane en waren we officieel in Noorwegen. We waren één van de latere vluchten dus er zat al een zooitje nerveuze uitwisselingsstudenten te wachten.
Nadat we nog een uurtje op de 2 laatste Italianen hadden gewacht konden we in de bus stappen en vertrekken naar een soort kostschool in Hønefoss, voor het post arrival orientation. Op het vliegveld ontmoette ik ook voor het eerst mijn gastbroer Harald. Hij komt net terug van een jaar in Uruguay en is, net als ik, 18 jaar. Het is een hele aardige gozer en we kunnen goed met elkaar overweg.
Eenmaal in Hønefoss aangekomen werd ik meteen geïntroduceerd met de grootste cultuurschok tot nu toe en dat is middag en kveldsmat. Middag betekent diner en wordt om een uurtje of 4 gegeten. Daarna heb je rond half 8 kveldsmat (avondeten). Dit is na frokost en lunsj dus de 4e maaltijd van de dag.
In Hønefoss werden we in groepen verdeeld om behoorlijk wat verwachtingen, doelen en reflectie opdrachten te houden. Duurde af en toe een beetje lang, maar het was leuk om Harald en alle andere studenten van over de hele wereld te leren kennen. De tweede avond hadden we een international evening waar iedereen iets over zijn eigen land moest vertellen. Wij hebben ze onze fietsen, Sinterklaas en onze fantastische keuken laten zien (frikandellen, kapsalons, hagelslag) en natuurlijk stroopwafels laten proeven.
De laatste dag daar was dan de dag dat ik mijn gastgezin voor het eerst zou ontmoeten. Zij hadden eerst ook een oriëntatie in de ene kamer en wij werden met z'n allen in de kamer ernaast gezet. Toen de oriëntatie klaar was werden de deuren open gedaan en zagen we elkaar voor het eerst in het echt. We hebben lunch gegeten en stapten daarna in de auto naar Jessheim.
Het was nog een paar dagen vakantie en die werden voornamelijk besteed aan elkaar leren kennen en leuke dingen doen. Ik ben een keer met Harald en Helena (gastzus) naar Oslo gegaan. Het is wel fijn om een gastbroer van mijn leeftijd te hebben. Ik heb al een paar avonden met hem en zijn vrienden poker, volleybal gespeeld of gewoon gepraat.
In de vakantie hebben we ook een geprobeerd om een betere school te regelen. Het zag er namelijk naar uit dat ik naar een school 50 minuten (met de bus) verderop moest, maar gelukkig kan ik gewoon in Jessheim naar school. Daar heb ik afgelopen vrijdag m'n eerste dag gehad. Ik zit in het één na laatste jaar en kan dus helaas niet officieel mee doen aan de russefeiring (zoek maar op als je het niet kent, het is redelijk bizar). Harald zit wel in het laatste jaar dus wie weet pik er toch nog wat van mee. Verder is het een leuke klas met mensen die een stuk meer open en vriendelijk naar een buitenlander zijn dan wat ik op het kamp te horen heb gekregen. De leraren lijken, ook al versta ik er niks van, ook wel oké.
Het verstaan is wel verreweg het lastigste aan het Noors. Ze spreken namelijk in eigenlijk elk woorden 5 letters uit die er niet staan en 5 letters die er wel staan vergeten ze maar even. Dat gaat de komende weken hopelijk makkelijker worden, want niet weten wat mensen zeggen kan best irritant worden ;). Zekers als je daarna wat Noors probeert te spreken en diezelfde mensen je dan een kwartier uitlachen vanwege een minimaal verschil in de uitspraak van de letter y. Verder is het heel leuk :).

Nou hier zal ik mijn eerste blog afsluiten, geen idee wanneer de volgend is. Misschien snel als er iets interessants gebeurd of misschien over een paar weken.

Hadet bra

ps: foto's komen zodra ik niet vergeet die te maken